हॅलो महाराष्ट्र ऑनलाईन । अखेर असा दिवस आला आहे जो मला कधी पहायचा नव्हता. काल रात्री, तुमची तब्येत ढासळली आणि एक विचित्र भीती मनात निर्माण झाली. गेल्या दोन वर्षांपासून, ज्याला दूर ठेवले गेले होते, ज्याला मन आणि हृदयाच्या अगदी जवळ देखील येऊ दिले नाही,ती भीती अचानक अगदी जवळ आली होती.
मी तुम्हाला सांगत आहे की तुम्ही मला इतके जवळचे का वाटलात.तुम्ही मला आपले असल्याचे वाटता. मी संध्याकाळपासून आपल्या इन्स्टाग्राम प्रोफाइलवर पन्नास वेळा गेले.आपले जुने फोटो आणि त्यावरील माझ्या दोन वर्षांच्यापूर्वीच्या कमेंट्स पुन्हा पुन्हा वाचत होते. मी वेडी होते.आपल्याला मोठं मोठे मेसेजेस पाठवत असे.तुम्हांला काहीही होणार नाही,स्टे स्ट्रॉन्ग,आपण परत येता कि नाही आणि काय माहित ! आजही वेडी आहे.आजही मी तुझे जाणे स्वीकारण्यास तयार नाही. आणि कदाचित मी हे कधीच स्वीकारू शकत नाही.
तुमची आणि दीपिकाची केमिस्ट्री जादूमय वाटत होती तुझ्यामध्ये एक विचित्र आकर्षण आहे. ‘पीकू’ मधील दीपिका आणि तुझी केमिस्ट्री माझ्यासाठी जादुई होती.आपण फक्त एक रोमँटिक हिरोच्या परिभाषेत बसणारे अभिनेते नव्हता,परंतु तरीही मला खूप रोमँटिक वाटले.आपण किती सहजपणे गोष्टी म्हणायचा.अर्धा अभिनय तर तुझे बेडकासारखे असलेले मोठे डोळेच करायचे. तू बॉलिवूड हिरोची व्याख्याच बदलली आहेस. हिरो हट्टा कट्टा, सिक्स पॅक अॅब्स वाला,उंच,लांब केस वाढवणारा या सर्व गोष्टी सोडून आपण हिंदी सिनेमाला नवा चेहरा दिला.सिंपल,तुमच्या आमच्या सारखाच दिसणारा, आमच्यातच राहणारा, इरफान आपल्यामधून बाहेर पडलेला आपण आम्हा सर्वांच्या जीवनाचा एक भाग बनला आहे. आपण दररोजच्या जीवनातले विषय किती चांगलय पध्द्तीने हाताळायचा.आआपल्याला घेऊन वेगवेगळ्या विषयांवर चित्रपट बनवले गेले. माझ्यासारखे बरेच लोक असे होते की ‘इरफानचा हा चित्रपट आहे, चांगलाच असेल’ असा विश्वास ठेवून चित्रपट बघायचो.
तू आम्हाला कधीही निराश केलेले नाहीस.तू मला खूप काही शिकवलंस, खूप समजावलंस, आयुष्याकडे पाहण्याचा एक नवा दृष्टीकोन तू दिलास.काही लोकांना पाहून स्वतःचे भारतीय असल्याचा अभिमान वाटतो, आपण त्यापैकीच एक होता.तुम्हाला जुरासिक पार्कमध्ये पाहून विचित्र वाटले.हॉलीवूडमधील कोणत्याही चित्रपटामध्ये एखादा लहान सीनही करण्यासाठी, जिथे बॉलिवूड कलाकार मरत असत,तिथे आपण हॉलीवूडमध्ये मुख्य भूमिका साकारण्यास सुरुवात केली.आपण कधी कोणत्याही वादाचा भाग नव्हता ना कधीही हिंदू-मुस्लिम वादाचा भाग होता. खान म्हणून खानच्या शर्यतीपासूनही तुम्ही दूर होता. कारण आपल्याला त्या शर्यतीची कधीही गरज नव्हती.आपण वेगळे होता आपण हिंदू किंवा मुस्लिम नव्हता.आपण फक्त एक कलाकार होता.
२०१८ मध्ये प्रथमच आपण आपल्या आजाराबद्दल लिहिले होते.लंडनच्या इस्पितळात जात असताना आपण आपल्या भावनिक पोस्टमध्ये लिहिले होते की,किती विचित्र आयुष्य आहे. लॉर्ड्स क्रिकेट मैदान,जे मी लहानपणापासूनच टीव्हीवर पहात वाढलो आहे,त्याच मैदानासमोर माझे रुग्णालय आहे.या ठिकाणी येऊन मला वाईट वाटू शकते असा विचार मी कधीही केला नव्हता.इथे येण्यात काहीच आनंद नाही.येथे बरीच वेदना आहेत,जी वाढतेय आणि मग मला या वेदने शिवाय काहीच वाटत नाही. या रुग्णालयात लॉर्डससमोर असलेल्या या वेदनांच्या दरम्यान मी व्हिव्हियन रिचर्ड्सचा हसणारा चेहरा समोर आणतो.पण आता असे दिसते की ते जग माझे नव्हते.मी प्रवासात आहे मी वेगाने, बरीच मोठी स्वप्ने पाहत आहे,मी आशेने पळत आहे. माझे स्टेशन खूप दूर आहे. मी आनंदी आहे पण अचानक टीसी आला आणि मला ट्रेनमधून उतरण्यास सांगितले.मला धक्का बसला आहे काय होत आहे ते मला माहित नाही.माझे डेस्टिनेशन आल्याचे टीसीने म्हटले आहे.
‘तुमचे मेसेजमध्ये दिसायची जगण्याची इच्छा ‘त्यादिवशी मी खूप रडले. लिहिताना तूझं असं काहीतरी होतं. आपण आपल्या आजाराबद्दल जास्त काही बोलला नाहीत.तुम्ही कमी बोलायचास पण आपले काम जास्त बोलायचे.आपण रुग्णालयात बेडवरुन २०१८ मध्ये आणखी एक पोस्ट लिहिली.आपण भिंतीवर सावली पडलेल्या आपल्या चेहऱ्याचा फोटो इन्स्टाग्रामवर शेअर केला.आपल्याला संघर्ष कसा करावा हे माहित होते. तू शेवटपर्यंत लढा देत राहिलास.तुमची जगण्याची इच्छा प्रत्येक संदेशात दिसून आली. वाटत असे मी देवावर विश्वास ठेवत नाही, परंतु जर हे सर्व त्यांच्या हातात असेल तर मी देवाकडे अशी इच्छा करते की काहीतरी घेऊन तुम्हाला आपले आयुष्य तो परत देईल.
कोणत्याही अभिनेत्याच्या जाण्याने मी इतकी रडली नाही जितकी कि आज रडले.कदाचित यानंतर कोणाच्या जाण्याचे एवढे दुःख होणार नाही.मी तुमची कॉमर्शियल अॅड मनापासून पहायचे.ती नव्हती का सिसका लाइट्स वाली . आता त्यात अमिताभ बच्चन दिसतात. कधीकधी आपण फॅशन डिझायनरसाठी रॅम्प वॉक केलात.हँडसम आणि बॉडी असलेल्या मॉडेल्ससमोर आपणासही सर्वात मोहक वाटलात.एका छोट्याशा खेड्यातील एक मुलगा,ज्याच्याकडे ना हीरो सारखे लुक्स होते ना कुठले महान वडील.इतर कलाकारांच्या तुलनेत तुम्हाला बॉलिवूडमध्ये स्थायिक होण्यास बराच काळ लागला. परंतु अगदी थोड्या वेळातच आपण हॉलिवूडचा प्रवास स्पष्टपणे केला आहे. डोळे बंद करुन देखील लोक आपला आवाज ओळखू शकले. तुमचा आवाज अगदी वेगळा जादूमय होता.आता कुठे आपण या प्रवासाचा आनंद कोठे घेण्यास सुरुवात केलेला आणि त्या टीसीने आपल्याला खरोखरच ट्रेनमधून उतरवले.खूप क्रूर आणि वाईट आहे हा टीसी.
‘तू आता गेला आहेस हे समजून घेऊ शकणार नाही,’तुम्ही गेला आहात,नाही इथेच आहेत,आता आपल्या चित्रपटांची वाट पाहण्याची गरज नाही, आपण सहजपणे गोष्टी सांगण्यास येणार नाही, हे मला समजणार नाही. हे समजणे, विश्वास ठेवणे आणि पटवणे हे माझ्यासाठी सोपे नाहीये. मी हे करू शकणार नाही. मला हे देखील करायचे नाही.हे अंतर भरून काढता येणार नाही.हिंदी सिनेमात दुसरा कोणी इरफान परत होऊ शकेल असे वाटतही नाही.आपण आमच्यासाठी सिनेमाचा अर्थ बदलला होता.आता आपण अर्ध्यातच सोडला आहे.
काही दिवसांपूर्वी तुम्ही म्हणालात, wait for me! मी तुझी वाट पाहिली इरफान.आम्ही सर्वांनी पाहिली.अजून पाहत राहू.कोणास ठाऊक की पुढच्या कुठल्या स्टेशनवर ट्रेनमध्ये परत चढशील ! मला ही आशा जिवंत ठेवायची आहे.हे सर्व लिहिताना डोळ्यांतून येणारे अश्रू थांबतच नाहीत. माझ्याकडे हे सर्व आहे.
(लेखिका- अमृता शेडगे एक स्वतंत्र पत्रकार आणि स्तंभलेखिका आहेत, बर्याच टीव्ही चॅनल्ससाठी त्या काम करतात. या ब्लॉगमध्ये लेखिकेने स्वतःचे मत व्यक्त केलेले आहे.)
ब्रेकिंग बातम्या मोबाईलवर मिळवण्यासाठी आम्हाला 7972630753 या नंबरला WhatsApp करा आणि लिहा “Hello News’.
